De kleintjes en de boefjes hebben vandaag weer genoten van het zonnetje.
Vanmiddag zaten ze lekker voor het raam en keken ze naar alle vogels buiten die het huis over vlogen. Dat was wel erg interessant voor ze. In plaats van dat ze schrokken van alle beweging, bleven alle kleintjes heel gebiologeerd naar ze staren.
De kleintjes slapen nog altijd bij elkaar in de kooi en de eerste nacht in de kooi ging alles goed. De 2e nacht (na het vertrek van Guus) gingen ze ineens op de grond slapen. Ik heb toen twee keer de kleintjes terug op een stokje gezet. Vogeltjes horen namelijk niet op de grond te slapen. Gisteren, de 3e nacht, wilden ze weer op de grond slapen. Dit keer hoefde ik de kleintjes maar 1 keer op een stokje te zetten. Ik heb goede hoop dat de kleintjes het nu begrijpen en vanavond helemaal niet meer op de grond gaan zitten.
Papa Binky bemoeit zich helemaal niet meer met de kleintjes. Hij doet waar hij zin in heeft. Zijn de kleintjes in de buurt dan moeten ze hem niet in de weg lopen. Zijn de kleintjes ergens anders, dan zal hij ze zeker niet opzoeken. Mama Billy is anders. Zij wil toch nog wel graag bij de kleintjes zijn. Knuffelen en eten geven hoeft nou ook weer niet, maar ze wil wel weten dat alles goed gaat. Coco is een echt mama’s kindje. Deze kleine zit constant bij Billy. Vanmiddag voor het raam zaten ze allemaal op de kussentjes die er staan. Sprong Billy op het blauwe kussen, dan sprong Coco er achteraan. Sprong Billy terug op het grijze kussen, dan volgde Coco op de voet. Als Coco geen eten vraagt dan vraagt het wel om knuffels. Jammer voor Coco doet mama Billy daar niet meer echt aan mee. Ze kleintjes zijn groot genoeg om op eigen benen te staan. Gelukkig krijgen ze elke dag nog vele knuffels van ons, ookal kunnen wij niet tippen aan Binky en Billy.
