Alle emoties die je kunt voelen, kwamen vandaag voorbij.
Toen ik thuis kwam eind van de middag lagen alle kleintjes er vredig bij.
Ik miste alleen het laatste eitje. Het eitje was verdwenen, maar daarvoor in de plaats lag een kleintje helemaal onder de andere. We hebben dus toch 7 bevruchte eieren gehad. Iets dat volgens de boeken en internet niet mogelijk is bij Agapornissen. Verbazing. Trots. Blijdschap dat alle eieren bevrucht waren. De kleine leefde nog wel, maar de andere kleintjes hadden er al duidelijk bovenop gelegen en het kleintje min of meer vertrapt. Ik heb de kleine bovenop gelegd, in de hoop dat mama Billy het eten zou gaan geven. Nadat wij zelf hadden gegeten, ben ik weer gaan kijken.
Helaas, de kleine was overleden. Teleurstelling en verdriet. De natuur is soms hard. De kleine, met een normaal geboortegewicht van 2 gram, is begraven bij de bekende boom in de tuin. De boom die altijd tot laat in de avond in het zonnetje staat en waar we op uit kijken vanaf de bank.
De andere kleintjes zijn vanavond nog op de weegschaal geweest.
Alle kleintjes zijn gegroeid. Ook de jongste van het stel. Blijdschap en weer een stukje trots kwamen boven. Kortom het was een bijzondere dag vandaag. We gaan ons nu weer richten op de vijf prachtige kleintjes die we nu hebben met verbazing in ons achterhoofd. 7 eieren bevrucht…wie had dat nou gedacht?!
