Eindelijk na ongeveer 22 uur is het dan zover. De eerste kleine is uit het ei gekropen!
Een hele opluchting. Vanmiddag leek het helemaal fout te gaan. Ik heb de natuur een tijd zijn gang laten gaan, maar Billy rolde het eitje elke keer om zodat de kleine met zijn/haar koppie naar beneden kwam te liggen. Het is al een hele klus om uit een ei te komen, maar als je ook nog eens bijna geen adem kunt halen doordat je klem zit tussen de bodem van het nestkastje en je moeders warme lijf, tja dan word het nog lastiger. Ik baalde er al van dat het geen enkele zin had om in te grijpen. Als Billy het kindje niet wilt laten leven, dan kan ik het wel uit het ei halen, maar dan is er een kans dat Billy het geen eten geeft en de kleine alsnog overlijd. Dan maar afleiding zoeken en het nest even proberen te vergeten. Dus ik ben even de deur uit geweest voor een boodschap en ik heb in de keuken gestaan om eten te maken. Maar evengoed blijf je er mee bezig en terwijl alles op het fornuis staat te pruttelen ga je toch even kijken bij de kleintjes. Weer lag de kleine met zijn/haar gezichtje naar beneden. Uiteindelijk had ik het besluit genomen om de kleine te helpen als het na het eten nog niet uit zijn/haar eitje gekropen was. Ik heb nog nooit zo snel gegeten…Na het eten ging ik kijken en tot mijn grote opluchting lag daar een jong heel hard te piepen en te bewegen. Geweldig om te zien! Op zijn/haar kont zat nog net het dopje van het eitje geplakt. Dit laatste stukje heb ik er toch zelf af gehaald en inmiddels ligt de kleine lekker te genieten van moeders warmte. We hopen dat de kleine te eten krijgt en het goed gaat doen. De oudere van het nest redden het vaak wel. Het zijn vooral de jongste waarbij het vaak fout gaat. Dus laten we hopen dat dit jong mag opgroeien tot een fantastisch kleintje.
Terug naar het nieuwsoverzicht