Gisteravond zijn we aan de slag gegaan met de kleine gele.
Ik had de kleine uit het nest gehaald en even in het houten blad gelegd.
In de verste hoek en dan maar roepen tot hij/zij naar mij toe komt lopen.
Na een tijdje gebeurde er nog helemaal niks. De kleine ging uiteindelijk alleen maar plat liggen, kneep de oogjes stijf dicht en begon te trillen. Hij/zij vond het allemaal zo eng. Toen heb ik er een hulpje bij gehaald. Het vierde kleintje. Deze kleine is (zeker gezien zijn/haar leeftijd) zo nieuwsgierig en stoer.
Deze kleine is nergens bang voor. Daar komt dan nog eens bij dat hij/zij een heel guitig koppie heeft, waardoor ik al moet lachen als ik de kleine zie bewegen. Ik heb kleintje nummer vier in de bak gezet. Ook in de verste hoek en toen de kleintjes geroepen. Kleintje nummer vier kwam meteen naar mij toegerend. Het leuke is dat de kleine eerst twee keer met zijn/haar pootjes stampt en dan pas door heeft dat hij/zij ook zijn pootje vooruit moet zetten.
De kleine was al drie keer naar mij toegerend toen het gele kleintje ook eindelijk een beetje nieuwsgierig werd. Na veel geduld is ook het gele kleintje een paar keer naar mij toegelopen. Uiteindelijk begreep de kleine dat het niet eng is en het best leuk is om nieuwe dingen te ontdekken. Het zal nog wel even tijd kosten voordat de kleine het helemaal begrijpt, maar dankzij de hulp van kleintje nummer vier, komen we een heel eind. We gaan gewoon elke dag met ze oefenen en dat moet het vanzelf beter gaan. Vandaag hebben alle kleintjes nog even in de speeltuin gelopen en dat ging allemaal wel aardig. Ook heb ik het nestkastje maar weer voorzien van schone houtsnippers, want ze krijgen goed te eten van mama Billy en wat erin gaat moet er ook weer uit.
