Eind januari/ begin februari waren beide boefjes in de rui. Eerst begon Billy. Dat ging verder allemaal goed. Kort daarna begon Binky. Jammer genoeg leek het wel of Binky er niet meer uit kwam. Ik bleef veertjes in de kooi vinden en we zagen Binky steeds dunner worden. Op een avond zag ik ineens dat zijn staart niet meer de mooie volle staart was zoals het geweest was. Ik heb Binky gevangen om het toch even beter te kunnen bekijken.
Ik schrok wat ik daar zag. Er zat bloed bij de kont van Binky en de staart zag er kwetsbaar uit. Ook was het ons opgevallen dat Binky behoorlijk veel aan zijn pootringetje zat. We hadden zelf al eens geprobeerd om het ringetje door te knippen met een tangetje, maar dat was ons jammer genoeg niet gelukt.
Na dit gebeuren heb ik op maandag 11 februari besloten om de dierenarts te bellen. Ik vertelde dat ik het idee had dat Binky zichzelf plukte en dat ik dacht dat hij stress had van dat pootringetje, dat hij er uiteraard zelf ook niet af kon krijgen.
Dinsdag 12 februari kon ik bij de dierenarts terecht. Ik moest eerst Binky natuurlijk proberen te vangen vanuit de kooi. Een half uur voordat ik weg moest, ging ik proberen Binky te vangen. De reismand stond al klaar. Ik begon zo vroeg met vangen, want als Billy zou ontsnappen uit de kooi, dan moest ik wel de tijd hebben om Billy weer terug te krijgen in de kooi, voordat ik weg moest.
Maar je zult het altijd zien…Binky was met twee tellen gevangen en dat allemaal zonder dat Billy ontsnapte. Binky werd in de reismand gezet en even in de andere kamer gezet, zodat Billy hem niet meer kon zien en niet in paniek kon raken. Ze hebben nog even naar elkaar gefloten en geschreeuwd en toen het tijd was ben ik met Binky in de auto gestapt. Ik had de reismand in een kartonnen doos gestopt en daar weer een handdoekje overheen zodat Binky geen kou kon vatten. De doos werd stevig in de gordel op de bijrijdersstoel gezet en daar gingen we.
Binky vermaakte zich wel tijdens het rijden. Hij liet zich niet horen, maar hij was vrolijke salto’s aan het maken via de bovenkant van het reismandje. Toen we eenmaal de praktijk binnen liepen, werd Binky nerveus.
Ik kreeg eerst een hele vragenlijst die ik moest invullen. Ze wilde weten hoe Binky verzorgd werd. Welk voer hij krijgt, wat voor kooi ze hebben, hoe vaak ze los mogen lopen enzovoort. We waren mooi op tijd aan de beurt en toen was het zover. Binky werd door de dierenarts uit zijn reismandje gehaald en ik heb Binky wel vaker horen schreeuwen, maar nu schreeuwde hij wel zijn kleine longetjes uit zijn lijfje. Hij was zo ontzettend boos. Uiteraard heeft hij ook nog een paar keer de dierenarts gebeten, maar gelukkig reageerde de dierenarts er niet op en hield ze hem goed vast.
Zijn hartslag werd gecontroleerd en er werd nog even in zijn bekkie gekeken. Uiteindelijk werd ook de ring van zijn pootje verwijderd. Dit duurde alleen wel een kwartier…eerst probeerde ze het met een tangetje. Dat lukte niet. Assisitent erbij. Zij Binky vast houden en de dierenarts met 2 handen kracht zetten op dat tangetje om de ring door te knippen. Zelfs dat lukte niet. Uiteindelijk moesten ze de ring met een slijptolletje doorslijpen. Voor Binky natuurlijk ontzettend vervelend allemaal en ook ik baalde van dit alles, maar ik was blij dat Binky nu eindelijk geholpen werd.
De ring was eraf en Binky was ook meteen 3 staartveren kwijt…tijdens het vangen van Binky uit het mandje, vielen er zomaar drie veren uit. De dierenarts vertelde mij dat er iets anders aan de hand was. Een vogel zal zelf nooit aan zijn staartveren trekken, want dat doet zeer. Een vogel die zichzelf plukt heeft ook vaak nog veren op zijn hoofd, omdat ze daar niet bij kunnen en de staart bestaat dan nog. Wat de reden van de uitval van de veren was, kon ze niet met zekerheid zeggen. Het kon meerdere oorzaken hebben, maar niks is vast te stellen. Ze kon wel bloed prikken, maar waarschijnlijk kwam er te weinig bloed uit Binky om iets te kunnen testen.
Ik kreeg een poeder mee van extra vitaminen en mineralen die ik door het voer moest geven en door het water heen. Dat Billy dit ook binnen zou krijgen, zou geen probleem zijn. Ook zou ik nog een spray mee krijgen waarmee ik Binky elke dag moest inspuiten tegen huidirritaties. De spray was echter niet meer op voorraad, dus deze zou besteld worden en zou ik een weekje later kunnen ophalen.
Na € 57,- lichter te zijn en met een potje met een kapot geknipt ringetje in mijn zak, konden we weer naar huis. Eenmaal terug in de auto heeft Binky heel gezellig naast mij zitten zingen. Duidelijk opgelucht dat hij naar huis kon.
Eenmaal thuis heb ik Binky meteen weer terug bij Billy in de kooi gezet. Billy kwam meteen naar Binky toe en begon hem liefdevol te knuffelen en te wassen. Een vertederend moment.
Ik moest de medicijnen twee weken gebruiken en mocht het niet werken dan zou ik weer opnieuw contact opnemen met de dierenarts.
Inmiddels zijn we ruim twee weken verder. Dat poeder werkt prima. Ik zie duidelijk verschil bij Binky. Zijn staart is wel helemaal weg nu. De laatste veer is afgelopen maandag ook uitgevallen. Maar zijn kontje is weer helemaal bedekt met mooie donsveertjes. Ook de grotere veren beginnen door te komen. Het gaat allemaal heel langzaam, maar het gaat de goede kant op.
De spray lijkt ook wel te helpen, alleen gebruiken we deze niet elke dag. Om Binky goed te kunnen inspuiten, moeten we Binky vangen. En het vangen geeft natuurlijk zoveel stress omdat ze niet tam zijn. Dus een enkele keer, als zij rustig zijn en ik er zelf klaar voor ben, dan vang ik Binky, was ik even zijn kontje om de laatste bloedvlekjes en schilfertjes weg te halen, droog ik hem en dan spuiten we hem weer opnieuw in. Even vervelend voor Binky, maar het is voor een goed doel.
Kortom, we hebben de laatste tijd wel wat meegemaakt met de boefjes.
Voorlopig zullen we denk ik ook geen nestje krijgen. Even rust. Ze (en dan vooral Binky) moeten eerst goed herstellen.
Terug naar het nieuwsoverzicht
