Gisteravond was een nare avond voor de boefjes. Ze liepen sinds de middag lekker los en er was eerst niks aan de hand. Totdat ik rond half 10 lekker op de bank zat. Lichten aan, tv aan en zo ineens was het donker. Stroomuitval…
Niks aan de hand dacht ik nog. Even naar de kast en zaklantaarn pakken…Waar is dan toch die zaklantaarn? Moet hier ergens liggen. Eindelijk eentje gevonden….Zitten geen batterijen in. Dat schiet niet op. Er moet er nog eentje liggen… Nergens te vinden. Stoel erbij gepakt die ik nog in het donker wist te vinden en maar met mijn hand in de kast graaien op zoek naar een lampje. Uiteindelijk niet kunnen vinden. We zijn dus lekker voorbereid op een stroomstoring. Weten we dat ook weer.
Gelukkig wist ik nog wel dat ik waxinelichtjes onder in de kast had staan.
Dus stoel weer aan de kant en waxinelichtjes pakken. Maar dan eerst nog even tegen de kastdeur aan lopen die nog open stond…Het valt ook niet mee hoor als het donker is. Uiteindelijk waxinelichtjes aangestoken en in de kamer bij de boefjes neergezet. Nog altijd had ik eigenlijk geen idee waar de boefjes zich bevonden op dat moment. Weer terug naar de andere kamer en meer kaarsjes pakken zodat we overal wat licht krijgen. Ineens hoor ik gefladder en een kabaal en 2 plofjes…De boefjes zijn ergens tegenaan gevlogen en op de grond gevallen. Toch maar weer snel de waxinelichtjes weggehaald in de kamer bij de boefjes, want als ze gaan vliegen kunnen ze ook tegen de kaarsjes vliegen en dat willen we niet. Dan toch maar snel een zaklantaarn zoeken. Uiteindelijk eentje gevonden en snel terug naar de boefjes. Inmiddels zaten Binky en Billy allebei op de leuning van de bank. Tegen elkaar aan, zich helemaal lang gemaakt en met ongelofelijk grote ogen. Ze durfde niet te bewegen en het was echt zielig om ze zo te zien. Ik heb een tijdje in de kamer gestaan met de zaklantaarn hoog houdend, zodat de hele kamer verlicht was. Ik leek wel een lantaarnpaal, maar ik hoopte dat de boefjes zo de weg naar de kooi terug konden vinden. Billy had het snel door en wist niet hoe gauw ze bij haar kindjes moest gaan kijken in het nestkastje. Goede moeder!
Binky was een ander verhaal. Hij bleef maar stil zitten. Leek wel een beeldje in plaats van een levend vogeltje. Ik ben naast hem gaan zitten en heb 5 minuten tegen hem gepraat terwijl ik de lamp hoog hield. Dat ik spierpijn in mijn arm kreeg nam ik maar even voor lief. Belangrijker was het dat Binky terug naar de kooi kwam. Uiteindelijk sprong ook Binky op de kooi. Hij durfde er niet in, maar ik was al blij dat hij op de kooi zat. Na nog een half uur doodstil op de kooi gezeten te hebben, is ook Binky terug naar binnen geklommen. Uiteindelijk hebben we ruim 2 uur zonder stroom gezeten en inmiddels was het al zo laat, dat de boefjes al waren gaan slapen.
Vandaag is er niks aan de hand. De boefjes lijken alle ellende van gisteravond te zijn vergeten en de kleintjes lijken er al helemaal geen last van gehad te hebben. De kleintjes zijn vandaag weer gewogen en vandaag is het Moby die niet is aangekomen. Joey die gisteren weinig was aangekomen, is vandaag weer wat zwaarder. Zo zien we maar weer dat alle kleintjes ieder op hun eigen tijd wordt gevoerd en aankomt.
We zien inmiddels wel bij alle kleintjes wat kale plekjes. Waarschijnlijk zijn de ouders toch een beetje aan het plukken. Dit hebben we tot nu toe bij alle nesten gezien en bij alle kleintjes is het altijd weer goed gekomen. Als ze eenmaal van het dons af zijn en weg zijn bij de ouders, dan krijgen ze een prachtig verenpak.
In de fotoalbums van de kleintjes, staan nog meerdere nieuwe foto's die niet bij dit nieuwsbericht staan.
