Er is veel gebeurd gisteravond. Ik heb het uitkomen van het 4e eitje een tijdje aangekeken. De kleine werd toch regelmatig een stukje omgerold door de andere kleintjes die al geboren waren.
Uiteindelijk heb ik om 21.30 het besluit genomen om de kleine zelf uit het ei te halen. Als we het eitje zo zouden laten liggen in de nacht, dan wisten we zeker dat de kleine het niet ging halen.
Ik heb nog nooit een kleintje in een eitje zo hard horen piepen. Maar hoe meer geluid er uit komt hoe meer het in ieder geval in leven is. Dus ik heb de kleine geprobeerd zo snel mogelijk uit het ei te halen en daarna de kleine meteen in het nestkastje gelegd. Gelukkig ging mama Billy meteen het nestkastje in. Daarna heb ik een kwartier gewacht. Ik wilde mama Billy de kans geven om de kleine te verzorgen. Het kleintje was nog smerig en nat dus Billy moest de kleine schoon maken en eten geven. Het schoonmaken is gelukt het eten geven weet ik niet.
Daarna gingen we de nacht in. Altijd spannend of de kleinste het haalt. Ik was er een beetje onzeker over, omdat het leek of de kleine steeds stiller werd en steeds minder begon te bewegen.
Maar ik heb goed nieuws! Vanmorgen leefde de kleine nog steeds! Het lag zelfs wild te trappen naar zijn/haar broertje/zusje dat hem/haar in de weg lag.
Ook vanmiddag toen ik thuis kwam en ging kijken, was alles nog goed. Ik kan nog steeds niet zien of de kleinste wel eten krijgt, dus het blijft nog wel een beetje spannend of het allemaal goed blijft gaan, maar dat dit kleintje al zo hard knokt en zo goed zijn/haar best doet is helemaal geweldig!
En inmiddels is ook het laatste eitje al beschadigd, dus ook deze kleine zal zeer spoedig geboren gaan worden en uiteraard hopen we dat ook deze kleine het helemaal gaat halen.
